تاثیر شدت های مختلف (خفیف و متوسط) تمرین مقاومتی حاد بر کنترل بازداری سالمندان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین مقاومتی حاد با شدت‌های خفیف و متوسط بر کنترل بازداری سالمندان بالای 60 سال است. 40 سالمند سالم به‌صورت هدفمند انتخاب،‌ و به‌صورت تصادفی در یک گروه تجربی و کنترل طبقه‌بندی شدند. کنترل بازداری توسط وظیفه اصلاح شده اریکسن فلانکر طی سه مرحله قبل، 15 دقیقه و 180 دقیقه بعد از برنامه تمرینی قدرتی با شدت‌های خفیف (40RM%10) و متوسط (70% RM10) برای گروه تجربی ارزیابی شد. داده­ها توسط آزمون آماری آنالیز کوواریانس اندازه­های تکراری در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی حاد تأثیر معنی‌داری بر روی زمان پاسخ و شاخص بازداری در آزمون اصلاح شده اریکسن فلانکر در سالمندان دارد. علاوه بر این، جنسیت تأثیر معنی‌داری بر روی تأثیر تمرین مقاومتی (شدت متوسط و خفیف) بر کنترل بازداری کار ندارد، در حالی‌که شدت تمرین و زمان اجرای آزمون استرنبرگ بعد از تمرین مقاومتی تأثیر معنی‌داری بر نتایج آزمون دارد. یک وهله تمرین مقاومتی حاد در سالمندان می­تواند باعث تقویت مهار پاسخ­های رفتاری غالب، ناخواسته و عادتی (پاسخ­های prepotent) و افکار مزاحم و به نوبه بهبود تمرکز توجه بر روی موضوع اصلی شود.